آیا باید به سراغ سلاح رفت؟

به گزارش پشت پرده، هدف اصلی در آن سالها، تأمین انرژی پایدار برای سال‌هایی بود که نفت و گاز اهمیت خود را از دست بدهند یا به میزان کافی وجود نداشته باشند. بعد از انقلاب نیز این روند متوقف نشد، اما به علت دشمنی کشور‌های غربی، ایران متهم به استفاده نظامی از انرژی هست‌های شد. اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها هیچگاه نتوانستند به طور شفاف، ایران را محکوم به تولید سلاح هست‌های کنند، اما فشار‌های فراوانی به ایران وارد کردند.

آیا بعد از جنگ باید بمب را ساخت؟ این سوال ذهن بخش زیادی از جامعه ایران را درگیر خود کرده است. آیا ایران بر سر میزان غنی سازی مذاکره می‌کند و درخواست آمریکایی‌ها را می‌پذیرد یا در مقابل اقدامات ناجوانمردانه آن‌ها ایستادگی کرده و به جای یک قدم عقب تر، یک قدم به جلو می‌رود؟

اتهامی با پشتیبانی منافقین

وقتی علیرضا جعفرزاده، سخنگو سازمان منافقین در سال ۱۳۸۱، اسنادی در رابطه با افشا فعالیت‌های هست‌های ایران منتشر کرد، آمریکایی‌ها بهانه را پیدا کردند. ایران پس از انقلاب در برنامه غنیسازی و سایت‌های سرّی در نطنز، اصفهان و اراک؛ تأسیسات غنیسازی اورانیوم و یک رآکتور آب سنگین فعالیت‌هایی را آغاز کرده بود. تحریم‌ها پس از این انتشار این اسناد آغاز شد و فعالیت‌های هست‌های ایران زیرنظر آژانس بینالمللی انرژی اتمی قرار گرفت. در این بین اسراییلی‌ها اقدامات منفی بسیاری علیه ایران انجام دادند. این در حالی بود که ایران از سال ۱۳۴۹ به عضویت معاهده منع گسترش سلاح‌های هست‌های (NPT) درآمده بود، اما اسراییل هنوز هم عضو NPT نیست. در تنش‌های اخیر نیز اردوغان گفته بود: «هیچکس برنامه هست‌های اسراییل را بررسی نمیکند، اما اسراییل علیه یک عضو ان. پی. تی حمله نظامی میکند.»

بمب اتم حرام است

در برجام و دیگر مذاکرات میان ایران و آمریکا و ایران و آژانس، ادعا ساخت بمب توسط ایران اثبات نشد، اما هرچه ایران گفت به گوش کسی نرفت. در طرف ایران تکلیف از زمانی مشخص شد که مقام معظم رهبری در فتوایی، استفاده و تولید سلاح هست‌های را حرام اعلام کردند.

در فتوای ایشان آمده است: «فتوا‌های شرعی و عقلی (مربوط به منطق و عقل) حکم میکند که دنبال آنها نرویم. فتوای عقلی ما این است که نه در زمان حال و نه در آینده نیازی به سلاح هست‌های نداریم. سلاح هست‌های برای کشوری مثل کشور ما دردسر است.»

رهبری در اسفند ۹۹ در دیدار با اعضا مجلس خبرنگان نیز در اینباره فرمودند: «فکر اسلامی ما میگوید سلاحی که در [کاربرد]آن، غیر مسلّحین، غیر نظامیها، و مردم عادّی تلف میشوند، این سلاح ممنوع است. این سلاح ممنوع است؛ حالا هست‌های باشد یا شیمیایی باشد یا غیر اینها؛ این سلاح ممنوع است. ما بهخاطر نظر اسلام است که نخواستیم دنبال این سلاح برویم وَالّا اگر میخواستیم برویم شما‌ها کی هستید، چه کاره هستید که بتوانید جلوگیری کنید.»

چه باید کرد؟

اسراییل با انگیزه‌های سیاسی، نظامی و دینی در کنار اتهامات هست‌های به ایران حمله موشکی را آغاز کرد که حالا خود در آن مانده است. ایران به تمامی وظایف خود در حوزه هست‌های عمل کرد، اما در هر نوبت، این خارجی‌ها بودند که زیر قول خودزده و با افزایش تحریمها، چالش‌هایی برای ایران ایجاد کردهاند. حالا با حملات موشکی، به شهادت رساندن فرماندهان، توهین و بدعهدی آمریکا، برخی معتقدند که حضور ایران در NPT دیگر توجیه خود را از دست داده و بعد از جنگ باید از این معاهده خارج شد. پس از آن با ساخت بمب اتم، دیگر مذاکره هست‌های خود به خود موضوعیت خود را از دست داده و تحریم‌ها نیز دلیلی برای تداوم ندارند. از سوی دیگر باید توجه داشت که دیگر نگرانی و خطر حمله خارجی نیز نمیتواند ایران را با مانع مواجه کند، زیرا این تهدید دیگر رنگ باخته و یک بار به تمام معنا خود را نشان داده است. در مقابل باید ببینیم فتوا رهبری پس از این جنگ دچار تغییر خواهد شد یا خیر! هرچند کماکان برخی مدعیاند که رفتن ایران به سوی بمب، حتی در صورت حمله اسراییل نیز توجیهی ندارد.